Zoeken naar prijzen...
Bedankt voor je geduld.
De Adriatische Zee, genoemd naar de oude stad Adria, is een van de interessantste zeeën ter wereld. Bijna 80% van de kustlijn ligt in Kroatië, de rest wordt gedeeld door Italië (ongeveer 16%), Slovenië, Bosnië en Herzegovina, Montenegro en Albanië. Het strekt zich uit van Savudrija in het noorden tot Kaap Oštro in het zuiden. De totale lengte van de kustlijn is 6.000 kilometer. Er zijn 1244 eilanden en riffen, waarvan er slechts ongeveer 50 permanent bewoond zijn. Het is ook interessant om te weten dat de grootste diepte van de Adriatische Zee van 1233 meter bijna net zo groot is als het aantal eilanden. De Adriatische Zee is erg schoon en aangenaam om in te zwemmen (de gemiddelde temperatuur in de zomer ligt rond de 26 °C). Dankzij deze omstandigheden is de zee zeer gunstig voor het leven en leven er talloze planten- en diersoorten. Sommige kom je misschien zelf tegen, andere waarschijnlijk niet. Ze zijn allemaal erg interessant en daarom besloot ik ze te onderzoeken en een lijst samen te stellen van de zeven interessantste bewoners van de Adriatische Zee.
Er leeft maar één soort in de Adriatische Zee, de tuimelaardolfijn. Ze zijn extreem intelligent en behoren tot de slimste dieren die er zijn. Waarom? In tegenstelling tot mij als ik ’s ochtends opsta, zijn dolfijnen zo slim dat ze zichzelf in de spiegel kunnen herkennen en zelfs gereedschappen gebruiken, zoals sponzen, om te voorkomen dat ze hun snuit bezeren tijdens het jagen. Respect voor de dolfijn – daar zou ik niet aan gedacht hebben.
Als ze slapen, blijft de helft van hun hersenen actief, zodat ze kunnen ademen en tegelijkertijd op gevaar kunnen letten. Het zijn uitstekende zwemmers en ze leven in groepen. Je kunt ze hier op veel plaatsen zien. Er zijn vaak boten die bezoekers naar plekken brengen waar regelmatig dolfijnen te zien zijn – de kans dat je ze ziet is dus erg groot. Omdat dolfijnen sociaal zijn, benaderen ze soms boten en maken ze zelfs sprongen. Ze proberen eigenlijk gewoon indruk te maken.
Volgens sommige schattingen leven er tegenwoordig ongeveer 200 tuimelaars in de Adriatische Zee, voornamelijk in het noordelijke en centrale deel (vooral rond de eilanden Lošinj en Cres). Zoals je kunt zien is hun populatie vrij klein en door verschillende ecologische factoren en de invloed van de mens (bijvoorbeeld verstrikt raken in visnetten) worden ze beschouwd als een bedreigde diersoort. Op het eiland Lošinj is een speciaal instituut (“Plavi svijet”, wat “Blauwe Wereld” betekent) gewijd aan onderzoek en bescherming van tuimelaars.
Je hebt de beste kans om ze te zien op het eiland Lošinj. Het heeft de grootste populatie – je kunt onze campingaanbiedingen op Lošinj hier ontdekken.
Dit is een van de meest bedreigde zoogdieren ter wereld; er zijn wereldwijd nog maar iets meer dan 600 dieren. Ze worden zelden gezien in de Adriatische Zee – en als ze er zijn, is dat een echte sensatie. Vroeger leefden ze in kolonies en zochten ze de nabijheid van mensen op, maar door ecologische invloeden en menselijke verstoring komen er tegenwoordig meestal alleen nog individuele, solitaire dieren voor 🙁
De kans om een mediterrane monniksrob in de Adriatische Zee te zien is tegenwoordig vrijwel nihil, omdat ze uiterst zeldzaam zijn. Het is bevestigd dat één bepaald dier (altijd hetzelfde) tussen 2005 en 2014 herhaaldelijk is waargenomen aan de Adriatische kust totdat het uiteindelijk stierf. Als er een opduikt, is het meestal “meegereisd” vanuit het Middellandse Zeegebied. Ze zijn streng beschermd en er zijn tekenen van herstel in sommige regio’s – het kan dus niet worden uitgesloten dat ze in de toekomst weer vaker in onze zeeën te gast zullen zijn.
Er leven drie soorten in de Adriatische Zee, maar slechts één soort leeft hier permanent – de onechte karetschildpad. Het is een belangrijke bewoner van onze zee omdat hij helpt het ecologisch evenwicht te bewaren. Ze kunnen meer dan 70 jaar oud worden en duiken tot 200 meter diepte. Tenzij je in een onderzeeër naar ons toe komt – dan is de kans klein dat je ze onder water ziet. Natuurlijk is de kans groter als ze naar de oppervlakte komen om adem te halen. Ze kunnen wel een uur onder water blijven.
Omdat ze vaak verstrikt raken in visnetten of botsen met boten, zijn er in Kroatië twee reddingscentra om ze te beschermen – in Istrië en op Lošinj. Je kunt gegarandeerd enkele dieren zien in het Aquarium van Pula, waar ze worden verzorgd en na hun herstel worden teruggezet in zee. Bekijk ons campingaanbod in Pula en plan zeker een dag in voor een bezoek aan het aquarium om te zien hoe de schildpadden worden verzorgd.
Mosselen zijn erg belangrijk voor het ecosysteem en spelen een belangrijke rol bij het filteren van het water. Ze zijn ook een van de populairste culinaire lekkernijen. In de Adriatische Zee zijn er veel soorten mosselen die vaak op menu’s in restaurants langs de kust staan – de bekendste zijn ongetwijfeld mosselen (bereid “na buzaru”), oesters (vooral veel te vinden in de baai van Mali Ston) en sint-jakobsschelpen. In dit artikel richten we ons echter op twee soorten mosselen, waarvan de oogst grote problemen kan veroorzaken in dit land.
De eerste is de edele vinpotige, die ook de grootste mossel in de Adriatische Zee is. Omdat hij ernstig bedreigd is, wordt hij streng beschermd en mag hij niet worden aangeraakt of verwijderd. De vinpotige is extreem gevoelig, zelfs voor de kleinste aanraking – hij kan ernstige schade oplopen omdat hij erg gevoelig is voor stress en ziekten. Het verzamelen van vinpotigen is bij wet verboden, de straffen zijn hoog (tot €5.000) en grotere hoeveelheden kunnen zelfs leiden tot strafrechtelijke aansprakelijkheid.
De steenboorder leeft in rotsen en om hem eruit te krijgen moet je meestal de rots vernietigen. Hierdoor worden de onderwaterwereld en eeuwenoude rotsformaties onherstelbaar vernietigd. Om deze duidelijke redenen is het vangen, eten en verkopen ten strengste verboden. De straffen zijn vergelijkbaar met die voor vinpotigen (tot €5.000), en grotere hoeveelheden kunnen ook leiden tot strafrechtelijke aansprakelijkheid. Als iemand in een restaurant je mosselen of rotsboren “onder de tafel” aanbiedt, denk er dan aan: deze persoon begaat een ernstig strafbaar feit – het is beter om er niet aan mee te doen of het onmiddellijk te melden.
Een andere spannende groep dieren in de Adriatische Zee zijn zeekomkommers en zee-egels. Je kunt ze overal zien – en hier zijn een paar dingen die je moet weten voordat je ze aanraakt of verwijdert.
Ze zien eruit als komkommers die in zee zijn gevallen. Ze zijn erg langzaam en zacht. Ze voeden zich met zand en organische deeltjes om de zeebodem te “recyclen”. Als ze ernstig verstoord worden, kunnen ze kleverige draden of zelfs hele darmdelen uitstoten. Ze komen zelden op ons bord terecht, maar in Azië zijn ze een gewilde en dure delicatesse.
Er zijn verschillende soorten, waarvan de zwarte zee-egel de meest voorkomende is. Deze leeft in ondiepe kustwateren en voedt zich met algen. De stekels zijn erg kwetsbaar, breken gemakkelijk af en kunnen in de huid blijven steken. Een ontmoeting met zee-egels kan erg pijnlijk zijn – het is dus beter om ze te vermijden en er niet op te gaan staan. Maar je hoeft niet bang te zijn: Ze zijn nuttig omdat ze de algenpopulatie onder controle houden. In sommige delen van de Middellandse Zee wordt hun kaviaar gegeten.
Een steek kan erg pijnlijk zijn, maar raak niet in paniek.
Er zijn ongeveer 30 soorten kwallen in de Adriatische Zee, maar slechts een paar daarvan kunnen echt pijnlijk steken. Gelukkig is degene die je het vaakst ziet – de oorkwal – vrij ongevaarlijk. De kleinere zijn onaangenamer, bijvoorbeeld Pelagia noctiluca. Hij is klein en paars, maar zijn grootte is bedrieglijk. Het probleem zijn de lange, stekende tentakels. Hij komt vrij vaak voor in de zomer.
Als de zee kalm is en veel plankton bevat, kan er een zogenaamde “kwallenbloei” optreden, waarbij bijzonder grote aantallen verschijnen. Recentelijk zijn er ook zogenaamde kamkwallen gezien, vooral in het noordelijke deel van de Adriatische Zee. Ze lijken erg op kwallen, maar zijn geen echte kwallen.
Raskwallen zijn zachte, transparante organismen die lijken op kleine kwallen, maar er niet veel mee gemeen hebben. Ze danken hun naam aan de fijne “ribbels” van trilharen die over hun lichaam lopen en die ze gebruiken om zich voort te bewegen.
Ze zijn in de Adriatische Zee terechtgekomen via ballastwater, waarschijnlijk uit de Zwarte Zee of de Atlantische Oceaan. Ze voeden zich met plankton en dat is er in overvloed in het noordelijke deel van de Adriatische Zee – deels vanwege de iets hogere watertemperaturen. Ze vinden het hier heerlijk en planten zich heel snel voort. Daarom zie je ze vaak zwemmen in de zomer, vooral aan de westkust van Istrië.
Deze zomer was ik met mijn kinderen (4 en 7 jaar) in Novigrad aan zee – ze namen ze allebei zonder problemen in hun handen en noemden ze “slijm”. Ze doen je geen pijn; het is alleen een beetje ongemakkelijk als je ze tijdens het zwemmen aanraakt.
We kennen allemaal het gevoel: je zwemt, geniet van de zee en nadert de witte boeien die als grens zijn ingesteld. Zodra je ze passeert, bekruipt je meteen de gedachte: “Wat als er nu een haai opduikt?” Hoe dieper het water, hoe sterker dit gevoel wordt.
Maar ik kan je geruststellen: Er zijn haaien in de Adriatische Zee, maar:
(a) ze zijn meestal kleiner en leven in open zee op grotere diepte.
De bekendste soort is de blauwe haai. De grote witte haai, die we kennen uit films, komt niet voor in de Adriatische Zee.
b) Ze zijn niet gevaarlijk voor mensen. Ze voeden zich voornamelijk met kleine vissen, krabben, inktvis en andere koppotigen.
Ontmoetingen met mensen zijn uiterst zeldzaam. Je hoeft je niet echt zorgen te maken, want haaien mijden mensen – je bent niet interessant voor ze, of anders gezegd: ze zijn waarschijnlijk banger voor jou dan jij voor hen 🙂
En als je er echt een wilt zien – er zijn een paar exemplaren in het Pula Aquarium.
Volledig flexibele boeking
Vanwege de onzekere reissituatie is het belangrijk om flexibel te boeken. Bij AdriaCamps kunt u deze accommodatie kosteloos annuleren tot enkele dagen voor aankomst, dit om aan de veilige kant te blijven.